Μητροπολίτης Αγαθάγγελος

ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ – ΜΑΓΝΗΣ,
ὁ ἀπὸ Νεοκαισαρείας,
20 Μαρτίου 1924 – 2 Ἀπριλίου 1927.

Ὁ Στυλιανὸς Κωνσταντινίδης ἐγεννήθη τὴν 27ην Δεκεμβρίου 1864 εἰς τὴν Μαγνησίαν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ γονεῖς τὸν Κωνσταντῖνον καὶ τὴν Μαργαρίταν.

Ἀποφοιτήσας τοῦ ἐκεῖ σχολαρχείου, διήκουσεν ἐπὶ ἕν ἔτος μαθήματα εἰς τὴν εὐαγγελικὴν σχολὴν Σμύρνης. Ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ γέροντός του Ἐφέσου Ἀγαθαγγέλου εἰσῆλθεν εἰς τὴν ἱερὰν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης τὸ 1879, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἀπεφοίτησε τὸ 1886, ἀριστοῦχος, ὑποβαλὼν τὴν ἐναίσιμον ἐπὶ πτυχίῳ διατριβήν: «ὅτι ἡ Μόνη Ἀληθὴς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἀνατολική».

Χειροτονηθεὶς διάκονος, ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀγαθάγγελος, πρὸς τιμὴν τοῦ γέροντός του Ἐφέσου Ἀγαθαγγέλου. Ὑπηρέτησεν ὡς ἀρχιδιάκονος εἰς τὴν ἰδίαν μητρόπολιν. Ἐπὶ πλέον δὲ ὡς ἱεροκήρυξ καὶ καθηγητὴς εἰς τὸ σχολαρχεῖον καὶ τὸ ἀνώτερον κεντρικὸν παρθεναγωγεῖον τῆς Μαγνησίας ἐπὶ πενταετίαν (1886-1892).

Ὡς ὑπότροφος τοῦ κληροδοτήματος Χρηστάκη Ζωγράφου ἐσπούδασε τὰ νομικὰ εἰς τὸ Βερολίνον καὶ τοὺς Παρισίους. Διέμεινε δὲ ἐπὶ τετράμηνον εἰς τὸ Λονδίνον, πρὸς ἐκμάθησιν τῆς ἀγγλικῆς. Ὑπηρετεῖ ὡς διάκονος εἰς τὰς ἐκεῖ ἑλληνικὰς κοινότητας (1892-1896).

Τὸ 1896 ἐκλήθη ἀπὸ τὴν ἱερὰν Θεολογικὴν Σχολὴν τῆς Χάλκης ὡς καθηγητὴς τῶν νομικῶν, διδάξας καὶ μερικὰ θεολογικὰ μαθήματα, χειροτονηθεὶς ἐν τῷ μεταξὺ εἰς πρεσβύτερον καὶ προχειρισθεὶς εἰς ἀρχιμανδρίτην.

Μητροπολίτης Γρεβενῶν (20 Ὀκτωβρίου 1901 – 13 Μαρτίου 1910). Χειροτονεῖται ἐπίσκοπος.

Μητροπολίτης Δράμας (13 Μαρτίου 1910 – 25 Ὀκτωβρίου 1922).

Μητροπολίτης Νεοκαισαρείας (25 Ὀκτωβρίου 1922 – 20 Μαρτίου 1924).

Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων (20 Μαρτίου 1924 – 2 Ἀπριλίου 1927).

Νέα μητρόπολις. Ὁ πρῶτος ποιμενάρχης.

Μητροπολίτης Χαλκηδόνος (2 Ἀπριλίου 1927 – 28 Ἰουνίου 1932).

Μητροπολίτης Ἐφέσου (28 Ἰουνίου 1932 – 16 Αὐγούστου 1935).

Ἔκτοτε διέμενεν εἰς τὴν Χάλκην. Διετέλεσε μέλος τῆς ἱερᾶς συνόδου καὶ συνοδικῶν ἐπιτροπῶν. Ὡμίλει τὰς γλώσσας, ἐκτὸς τῆς μητρικῆς του, τουρκικήν, γερμανικήν, γαλλικὴν καὶ τὴν ἀγγλικήν. Διέπρεψε δὲ καὶ ὡς συγγραφεύς.

Ἀπὸ διετίας εἶχε προσβληθῆ ὑπὸ ἐλαφρᾶς συμφορήσεως τοῦ ἐγκεφάλου, ἐπαναληφθείσης ὅμως ταύτης, ἀπέθανε τὴν 16ην Αὐγούστου 1935. Ἡ κηδεία του ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ ΚΠόλεως Φωτίου Β´ καὶ τῶν μελῶν τῆς ἱερᾶς συνόδου εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἁγίας Τριάδος Χάλκης. Ὁ τάφος του εὑρίσκεται εἰς τὸ κοινοτικὸν νεκροταφεῖον Χάλκης.

Ὑπῆρξεν ἕνας ἀπὸ τοὺς λογίους ἱεράρχας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

 Ἔργα

 ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ (Ἐφέσου), Ἐπίτομος
Χριστιανικὴ
Ἠθική, μετὰ Πολλῶν Σημειώσεων, Σμύρνη, 1891.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Ὑπομνήματα περὶ Ἐκκλησιαστικῶν
διαρρυθμίσεων,1908. Ἐκκλ. Ἀλήθεια.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Δραματικαὶ Περιπέτειαι τῆς Δράμας καὶ
Ἀπελευθέρωσις Αὐτῆς, Καβάλα, 1913.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, τὸ Ζήτημα τῶν Μικρασιατῶν καὶ Θρακῶν Ὁμογενῶν
Προσφύγων, Ἄθ. 1914.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Περὶ τοῦ νῦν Εὐρωπαϊκοῦ Πολέμου, κλπ., δίς, Δράμα, Ἄθ., 1916.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Εἰκοσιφοίνισσα, Ἱερὰ Μονὴ Παγγαίου, Ἱστορία – Περιγραφή, Δράμα, 1916.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Θρησκευτικὴ Ἀλληλογραφία (μὲ τὸν καθηγητὴν Στέφανον Λαδᾶν) 1927.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Περὶ θρησκευτικῆς Συνεργασίας Ἁπασῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, 1928, Ὀρθοδοξία.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, Ὑπόμνημα περὶ τοῦ Κύρους τοῦ Βαπτίσματος τῶν Σχιματικῶν, Ὀρθοδοξία 1931.