Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

Ο Μ Ι Λ Ι Α
ΤΗΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΚΑΤΑ ΤΑ ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ-ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΑΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ
ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΝΗΣΩΝ
(Πρίγκηπος, 6 Ὀκτωβρίου 2007)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πριγκηποννήσων, Ποιμενάρχα τῆς εὐλογημένης ταύτης Ἐπαρχίας, ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ ἐν Κυρίῳ κύριε Ἰάκωβε,
Ἀδελφοί ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Sayın Kaymakam, Sayın Emniyet Müdürü,
Ὁσιολογιώτατε Ἐπίτροπε τοῦ Παναγίου Τάφου,
Ἐντιμότατοι καί ἀγαπητοί κύριοι Θεόδωρε Παπαλεξόπουλε, Ἰωάννη Ἀνδρόπουλε καί Νικόλαε Συρίγε,
Ἐντιμότατοι κύριοι Ἐπίτροποι τῆς Κοινότητος Πριγκήπου,
Εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἀδελφοί ἠγαπημένοι καί τέκνα φιλόθεα ἐν Κυρίῳ,

Σήμερον, παραμονήν Κυριακῆς καί τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Σεργίου καί Βάκχου, τό ἱερόν μνημεῖον τῶν ὁποίων ἐν τῇ πόλει ἡμῶν παραμένει ἄχρι τῆς σήμερον ἐνθυμίζον τήν δόξαν καί τήν τιμήν, τῶν ὁποίων οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἀπέλαυον ἐν τῇ βασιλευούσῃ, ἔχομεν τήν χαράν νά τελῶμεν ὅλοι μαζί τά θυρανοίξια τοῦ νέου κτιρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πριγκηποννήσων.
Τελοῦμεν τά ἐγκαίνια ἑνός κτιρίου, τό ὁποῖον θά παραμείνῃ ἐδῶ διά νά ἐνθυμίζῃ τάς γενεάς τῶν ὁμογενῶν μας πιστῶν χριστιανῶν, αἱ ὁποῖαι διῆλθον ἐκ τῶν ἱστορικῶν τούτων νήσων κατά τήν σύντομον διέλευσίν των ἐκ τῆς προσκαίρου ζωῆς καί ἐπορεύθησαν εἰς τήν ἀσάλευτον βασιλείαν τοῦ Κυρίου, ἀλλά συγχρόνως καί διά νά στεγάζῃ τάς προσδοκίας ὅλων ἡμῶν δι᾿ ἕν ἐλπιδοφόρον μέλλον τῆς Ὀρθοδόξου καί ὁμογενειακῆς παρουσίας ἐν τῷ χώρῳ τούτῳ.
Ἡ νῆσος Πρίγκηπος, συνδεδεμένη στενῶς μετά τῆς ἱστορίας τῆς Πόλεώς μας, ἀπετέλεσε τόπον κατοικίας ἐξεχουσῶν φυσιογνωμιῶν τοῦ Γένους ἡμῶν καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί ἐκοσμήθη διά τῆς παρουσίας σημαντικῶν Ἱερῶν Μονῶν καί Ἱερῶν Ναῶν.
Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἐν μέσῳ τῆς χαλεπότητος τῶν καιρῶν ἀνίδρυσε πρό ὀγδοήκοντα καί τριῶν ἐτῶν τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν, ἡ ὁποία σήμερον ἀποτελεῖ μίαν ἐκ τῶν ὀλίγων μετά ποιμνίου, ἔστω καί ἐλαχίστου, ἐναπομεινασῶν ἐν Τουρκίᾳ Μητροπόλεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου.
Συνήχθημεν, λοιπόν, διά νά τελέσωμεν τόν ἐγκαινισμόν τοῦ εὐπρεποῦς τούτου κτιρίου, τό ὁποῖον θά ἀποτελῇ ἐφεξῆς τήν ἕδραν τοῦ ἑκάστοτε Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων.
Τά ἐγκαίνια τοῦ κτιρίου τούτου εἶναι τό ἐπιτυχές ἐπιστέγασμα μιᾶς μακροχρονίου καί κοπιώδους προσπαθείας πολλῶν Μητροπολιτῶν Πριγκηποννήσων καί πιστῶν τῆς Θεοσώστου ταύτης ἐκκλησιαστικῆς Ἐπαρχίας. Σήμερον δικαιώνονται καί εὐλογοῦνται αἱ ἐλπίδες, αἱ προσδοκίαι,  οἱ μόχθοι καί οἱ ἀγῶνες των.
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Δωρόθεος, καθ᾿ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς εὐκλεοῦς καί καρποφόρου ποιμαντορίας του, ἐμόχθησε διά τήν ἀπόκτησιν Μητροπολιτικοῦ Οἴκου καί τήν κάλυψιν τοῦ κενοῦ, ἀλλά δέν κατώρθωσε τοῦτο, διότι οἱ καιροί ἦσαν τότε εἰσέτι λίαν χαλεποί καί δυσχείμεροι.
Ὁ διάδοχός του πρῴην Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων καί νῦν Λύστρων πολυτίμητος ἀδελφός ἐν Χριστῷ κύριος Καλλίνικος ἐσυνειδητοποίησε τήν πνευματικήν καί ἱστορικήν εὐθύνην ἔναντι τῶν προκατόχων του καί τῶν πιστῶν ὁμογενῶν μας καί ἐπελάβετο τοῦ θεφιλοῦς ἔργου τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ χώρου τούτου τῶν κελλίων καί τῆς μετατροπῆς αὐτῶν εἰς ἕδραν τοῦ ἑκάστοτε Μητροπολίτου Πριγκηποννήσων, ὥστε νά συμβάλῃ τοιουτοτρόπως εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς παραδοθείσης αὐτῷ ἱερᾶς πρακαταθήκης, τῆς ἐνισχύσεως δηλαδή τῆς παρουσίας τῆς Μητρός Ἐκκλησίας ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ αὐτῆς ταύτῃ.
Οὕτω, διεμόρφωσεν ὁ Ἱερώτατος ἀδελφός καταλλήλως καί ἀνεκαίνισε διά κόπων καί μόχθων πολλῶν τά ἐν τῷ αὐλογύρῳ τοῦ εὐκτηρίου τούτου οἴκου τῆς Θεομήτορος σωζόμενα τότε κελλία πρός χρῆσιν διά τάς ἀνάγκας τοῦ Μητροπολιτικοῦ Οἴκου.
Μετά δέ τήν καταστροφήν αὐτῶν ὑπό τῆς ἐπισυμβάσης πυρκαϊᾶς, ὁ νῦν ἄξιος Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων, ἀγαπητός ἀδελφός κύριος Ἰάκωβος, ᾐτήσατο τήν εὐλογίαν τῆς ἡμετέρας Μετριότητος διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀρξαμένου ἔργου καί ἔλαβε τήν σχετικήν ἄδειαν τῶν Ἀρχῶν. Κατώρθωσε δέ νά ἀποπερατώσῃ τό ἔργον τοῦτο λίαν ἐπιτυχῶς, καί μάλιστα ἐξ ὑπαρχῆς, ἐκ θεμελίων, ἀπό τά κάρβουνα ὅπως μᾶς εἶπεν ὁ κ. Πρόεδρος.
Ἀμφοτέρων αἱ προσπάθειαι ὑπῆρξαν σύντονοι, ἐπίπονοι καί συγκινητικαί. Εἶχον νά ἀντιμετωπίσουν ποικίλα προβλήματα, τά ὁποῖα ἐπηυξάνοντο ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς ἐλαττώσεως τοῦ ποιμνίου των διά τῆς μεταναστεύσεως  καί τοῦ προβληματισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι φυσικόν ὑπό τάς τοιαύτας συνθήκας νά προκαλῆται, περί τῆς σκοπιμότητος ἑνός τοιούτου σημαντικοῦ ἐγχειρήματος. Ὅπως τό εἶπαν πολλοί καί διά τάς ἀνακαινίσεις τῶν ἄλλων Ναῶν καί τῶν Ἱδρυμάτων μας εἰς τήν Πόλιν. Τί χρειάζεται νά ἀσχολῆται ὁ Πατριάρχης μέ αὐτά, διατί νά ξοδεύωνται τόσα χρήματα διά τάς ἐπισκευάς τῶν Ναῶν, πόσοι μείναμε καί πόσο ἀκόμη θά μείνουμε, ἔτσι, ἀπαισιόδοξα πράγματα, ἐνῷ ἐμεῖς ἐπιμένουμε νά μένουμε ἐδῶ.
Ὁ προβληματισμός οὗτος ἦτο ἐπί πλέον δικαιολογημένος ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἤδη ἀπό δεκαετιῶν, πέραν πάσης ἐννοίας δικαιοσύνης καί νομιμότητος, παραμένει κλειστή ἡ περίπυστος Ἱερά Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης, ἡ τροφός Σχολή μας, ἡ ὁποία προσέδιδεν εἰς τήν Ἱεράν ταύτην Μητρόπολιν σημαντικόν κῦρος, γόητρον καί ζωήν καί καθίστα ἀσφαλῶς ἀπολύτως ἐπιβεβλημένην τήν παρουσίαν Μητροπολιτικοῦ κτιρίου.
Ὅμως, οἱ προσφιλεῖς ἀδελφοί ἡμῶν δέν ἐδειλίασαν, δέν ὠλιγοψύχησαν, οὔτε ἐγκατέλιπον τάς προσπαθείας των. Δέν ἐκάμφθησαν ὑπό τῆς μονώσεως καί τῆς ἀραιώσεως τοῦ ποιμνίου των, διότι εἶχον τήν ἐλπίδα των μόνον εἰς τόν Θεόν καί ᾐσθάνοντο ὅτι μετ᾿ αὐτῶν εὑρίσκοντο οἱ προαπελθόντες πατέρες καί ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι ἐξ οὐρανοῦ ηὔχοντο καί ηὐλόγουν τάς προσπαθείας των. Διότι ὁ χριστιανός καί ἰδιαιτέρως ὁ πνευματικός ποιμήν, ὅπως εἶναι σήμερον ἐδῶ ὁ ἀδελφός Μητροπολίτης Ἰάκωβος, δέν εἶναι δυνατόν νά αἰσθάνεται ποτέ μόνωσιν, καθότι δέν ὑπάρχει ποτέ στιγμή χρονική τῆς ἱστορίας κατά τήν ὁποίαν θά ἀπουσιάζῃ ὁ Θεός, διότι ἐάν θά ὑπῆρχε μία τοιαύτη στιγμή, ἀσφαλῶς δέν θά ὑπῆρχε καί ὁ Θεός εἰς τόν Ὁποῖον πιστεύομεν καί ὁ Ὁποῖος πληροῖ τά πάντα τόσον χρονικῶς ὅσον καί τοπικῶς.
Συνειδητοποιοῦντες, λοιπόν, τό ἱστορικόν χρέος των οἱ ἐκλεκτοί οὗτοι Ποιμενάρχαι καί ἀγρυπνοῦντες εἰς τήν πνευματικήν ταύτην ἔπαλξιν, εἰς τήν ὁποίαν ἔταξεν αὐτούς ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, παρέμειναν πιστοί εἰς τάς θέσεις των καί ᾖραν τόν ζυγόν καί τό φορτίον τοῦ πολυμόχθου τούτου ἔργου.
Ὅθεν, δικαίως σήμερον ἀπολαμβάνουν τόν καρπόν τῶν κόπων των καί τόν ἔπαινον τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, τήν ἀγάπην καί τήν τιμήν τοῦ ποιμνίου των, ἀλλά καί τόν θαυμασμόν τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν. Πάντες πλέον θά λαμβάνωμεν ἐνίσχυσιν, παρηγορίαν, ἀναψυχήν καί ἐλπίδα, βλέποντες μίαν πνευματικήν χριστιανικήν ὄασιν δεσπόζουσαν εἰς τήν καταπράσινον καί ὡραιοτάτην αὐτήν νῆσον τῆς Πριγκήπου, ἕν κτιριακόν μνημεῖον ἀντάξιον τῆς μακρᾶς καί σημαντικῆς χριστιανικῆς παραδόσεώς της καί τῆς ἀρχοντιᾶς τῆς Ρωμηοσύνης.
Τό λαμπρόν τοῦτο ἔργον δέν θά ἦτον δυνατόν νά πραγματοποιηθῇ ἄνευ τῆς γενναιοδώρου συμβολῆς καί ὁλοθύμου ἐνισχύσεως τῶν εὐλαβῶν εὐεργετῶν καί χορηγῶν αὐτοῦ Ἐντιμολογιωτάτων κυρίων Θεοδώρου Παπαλεξοπούλου, Ἰωάννου Ἀνδροπούλου καί Νικολάου Συρίγου. Ἡ πολυποίκιλος συμπαράστασίς των εἰς τήν ἐκτέλεσιν τοῦ ἔργου τούτου καί πολλῶν ἄλλων ἔργων ὑπῆρξεν ἀξιέπαινος καί αἱ ἑπόμεναι γενεαί θά ἐνθυμῶνται μετ᾿ εὐγνωμοσύνης τήν συνδρομήν των. Ὅθεν, τά ὀνόματα αὐτῶν δικαίως θά παραμείνουν  κεχαραγμένα ὄχι μόνον εἰς τάς δέλτους τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, διά νά μνημονεύωνται ἐς ἀεί μεταξύ τῶν κτιτόρων καί ἀνακαινιστῶν αὐτῆς, ἀλλά καί εἰς τάς δέλτους τῶν καρδιῶν μας, ἀγαπητοί! Πολλῷ μᾶλλον, θέλομεν νά πιστυεύωμεν, θά παραμείνουν κεχαραγμένα ἐν ταῖς δέλτοις τοῦ Οὐρανοῦ καί ἐγκαρδίως εὐχόμεθα νά ἐγγράψῃ αὐτούς ὁ Κύριος «ἐν βίβλῳ ζωῆς», καθότι «συνήθλησαν μετά τῶν συνεργῶν» (Φιλιπ. 4, 3) τοῦ εὐαγγελικοῦ Του ἔργου.
Δεδομένου ὅτι ὁ νέος Μητροπολιτικός οἶκος θά ἀποτελῇ ἐφεξῆς τόν πνευματικόν ὀμφαλόν τῆς καθ᾿ ὑμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Πριγκηποννήσων κύριε Ἰάκωβε, πεποίθαμεν ὅτι διά τοῦ σημερινοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἀναθέσεως αὐτοῦ εἰς τόν Κύριον τοῦ οἴκου τούτου, ἀλλά καί διά τῆς ἰδικῆς σας παρουσίας ἐν αὐτῷ καί ἀγαθῆς ἐν Χριστῷ ἀναστροφῆς, θά ἀποτελῇ διαρκῆ πηγήν εὐλογίας καί χάριτος διά πάντα προσερχόμενον εἰς αὐτόν, ὥστε νά δοξάζεται τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές Ὄνομα τῆς Παναγίας Τριάδος εἰς τάς ἱστορικάς ταύτας νήσους, αἱ ὁποῖαι ὡς ἀκτινοβόλοι ἀδάμαντες εἶναι κατεσπαρμέναι εἰς τά λαμπυρίζοντα ὕδατα τῆς Προποντίδος. Καί ὅπως ἔγραφε εἰς ἕνα ποίημά του ὁ ἀδελφός ἅγιος Πέργης, εἶναι σάν μικρά παιδιά τά Πριγκηπόννησα, τά ὁποῖα παίζουν εἰς τό πάρκο τῆς Προποντίδος.
Δοξάζομεν τόν Πανάγαθον Θεόν ἡμῶν, Ὅστις μᾶς ἠξίωσε, μετά τόν ἑορτασμόν τῆς ὀγδοηκονταετηρίδος ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, νά τελέσωμεν τά σημερινά ἐγκαίνια, τά ὁποῖα συγχρόνως ἐγκαινίζουν καί μίαν νέαν περίοδον εἰς τήν ἱστορίαν της, ἐπιτρέπουν δέ εἰς αὐτήν νά ἀτενίζῃ τό μέλλον μετ᾿ ἐλπίδος.
Σήμερον, Χάριτι Θεοῦ, ἄνεμος παρηγορίας καί αἰσιοδοξίας πνέει εἰς τάς νήσους τῶν Πριγκήπων καί εἰς τήν ἐν αὐταῖς Ὁμογένειαν. Ἤδη, εἰς σύντομον χρονικόν διάστημα, χάρις εἰς τήν ἄοκνον κοινωνικήν, λειτουργικήν καί ποιμαντικήν μέριμνάν σας, ἅγιε ἀδελφέ, ἡ Ἱερά αὕτη Μητρόπολις, ἔχει εἰσέλθει εἰς τροχιάν ἀνασυγκροτήσεως καί τό ποίμνιον αὐτῆς συγκεντροῦται ἀσμένως πέριξ τοῦ ποιμενάρχου του, ἡ λατρευτική ζωή ἀναγεννᾶται, ὁ ἐνθουσιασμός καί αἱ προσδοκίαι τάς ὁποίας αὐτός γεννᾷ ἐπιστρέφουν εἰς πάντας, ἡμεῖς δέ πατρικῶς χαίρομεν διά τήν ὁσημέραι πνευματικήν πρόοδόν του.
Ἐκ βαθέων συγχαίροντες τήν ὑμετέραν προσφιλῆ Ἱερότητα, τόν ἐπιληφθέντα τό πρῶτον τοῦ ἱεροῦ τούτου ἔργου Ἱερώτατον καί φίλτατον ἀδελφόν ἅγιον Λύστρων, τούς ἐκλεκτούς δωρητάς καί εὐεργέτας, σύν πᾶσι τοῖς σύν ὑμῖν κοπιάσασι διά τήν ἀπόκτησιν, ἑτοιμασίαν καί εὐπρεπισμόν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Οἴκου τούτου, ἀπονέμομεν τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐαρέσκειαν καί εὐλογίαν, διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς διά τήν μόνιμον εὐχετικήν μνήμην τόσον ὑμῶν προσωπικῶς, ἅγιε Πριγκηποννήσων, ὅσον καί πάντων ὁμοῦ τῶν μελῶν, κλήρου καί λαοῦ, τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, καί ἀπό καρδίας εὐχόμεθα ὁ Δεσπότης Κύριος ἡμῶν, τῇ πανσθενουργῷ δυνάμει Αὐτοῦ, νά στερεώνῃ τόν οἶκον τοῦτον εἰς αἰῶνας καί νά τόν διαφυλάττῃ ἀπό πάσης προσβολῆς ὑπεναντίων.
Ὑψοῦμεν χεῖρας πρός τόν Θεόν, δεόμενοι ἐκτενῶς ὅπως εὐλογῇ τήν ὑμετέραν Ἱερότητα εἰς τήν θεοφιλῆ ἐκδαπάνησιν αὐτῆς εἰς τόν πνευματικόν ἀμπελῶνα τῶν καταφύτων τούτων νήσων, ὥστε ἡ ποιμαντορία σας νά ἀποβῇ καρποφόρος καί νά ἴδητε τούς εὐγενεῖς ὁραματισμούς σας ὑπέρ τῆς Μητροπόλεως ταύτης ἐκπληρουμένους καί καρποφοροῦντας, εἰς σωτηρίαν τοῦ ἐμπεπιστευμένου ὑμῖν λαοῦ τοῦ Κυρίου, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Σᾶς ἔφερα ἐκ Φαναρίου μίαν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, Ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, διά νά τήν ἀναρτήσετε εἰς τήν ὡραίαν αὐτήν αἴθουσαν, εἰς ἀνάμνησιν τῆς σημερινῆς εὐλογημένης ἡμέρας.

Θερμά συγχαρητήρια!