ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ Α.Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Προσφώνησις Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,
κατά τό ἐπί Συνόδου Μικρόν Μήνυμα (19 Ἀπριλίου 2018).

Ἱερώτατε ἀδελφέ Μητροπολῖτα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριε,

Ἀσμένως σᾶς ἀγγέλλομεν ὅτι εἰσηγήσει τῆς ἡμετέρας Μετριότητος ἐξελέγητε παμψηφεί ὑπό τῆς περί ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων, εἰς διαδοχήν τοῦ προώρως ἐκ τοῦ μέσου ἡμῶν εἰς οὐρανούς μεταστἀντος ἀδελφοῦ κυροῦ Ἰακώβου.

Ταυτοχρόνως, ἡ Ἱερά αὕτη Μητρόπολις ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν ἀνυψώθη εἰς Γεροντικήν διά νά τιμηθῇ ἡ ὑμετέρα Ἱερότης, εἷς ἀδελφός, ἐκ τῆς πρεσβυτέρας Ἱεραρχίας, ὁ ὁποῖος ἐλευκάνθη ἐν τῇ διακονίᾳ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί προσέφερεν αὐτῇ πολυτίμους ὑπηρεσίας ἔν τε τῷ Ἱερῷ τούτῳ Κέντρῳ καί κατά διαφόρους εἰς τό ἐξωτερικόν ἀποστολάς.

Μνημειῶδες θά παραμείνῃ διά τά καθ’ἡμᾶς τό βιβλίον σας περί τῶν ἐν ταῖς λεγομέναις Νέαις Χώραις Ἐπαρχιῶν τοῦ πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ἀναποσπάστου τμήματος τῆς ἱερᾶς δικαιοδοσίας αὐτοῦ, περί τῶν πάντοτε ἰσχυρῶν πνευματικῶν καί κανονικῶν δεσμῶν μεταξύ αὐτοῦ καί ἐκείνων καί περί τῶν κατά καιρούς ἐπιβολῶν ἐναντίον τοῦ δεσμοῦ τούτου καί τῶν προσπαθειῶν ὑφαρπαγῆς τῶν Ἐπαρχιῶν αὐτῶν καί ἀποκοπῆς ἐκ τοῦ κορμοῦ τῆς Μητρός Ἐκκλησίας. Διά τό ἔργον σας τοῦτο σᾶς συγχαίρομεν καί σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἅπαξ ἔτι.

Ἅγιε ἀδελφέ, ἡ Ἱερά Μητρόπολις τῶν ἐρατεινῶν Πριγκηποννήσων δέν ἔχει σήμερον μεγάλον ἀριθμόν πιστῶν, καί τοῦτο λόγῳ τῶν γνωστῶν περί ἡμᾶς συνθηκῶν καί περιστάσεων. Ὅμως, “μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον”.

Γνωρίζομεν ἅπαντες ὅτι, τῇ Χάριτι τοῦ Θεοῦ, σήμερον ἀναγεννῶνται καί ἀναδεικνύονται καί πάλιν ἱστορικαί Ἐπαρχίαι τοῦ Θρόνου ἐν τῇ Χώρᾳ ἡμῶν ταύτῃ μέ πολύ ὀλιγώτερον ποίμνιον, μέ πιστούς ἀριθμουμένους εἰς τά δάκτυλα τῶν δύο χειρῶν. Ἐπαινοῦμεν τούς ποιμενάρχας αὐτῶν διά τόν ζῆλον καί τήν προθυμίαν των νά διακονοῦν καί νά ἁγιάζουν τούς ὀλίγους χριστιανούς των, ἐν τῇ ἐλπίδι καί τῇ προσδοκίᾳ “τάχ’αὔριον ἔσεται ἄμεινον”. Ὁ Θεός δύναται καί ἐκ τῶν λίθων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ. Ὁ Θεός μᾶς ἐπιφυλάσσει πάντοτε θαύματα.

Πορεύου, λοιπόν, Ἱερώτατε ἀδελφέ, εἰς τήν προκειμένην νέαν διακονίαν, ἐστεφανωμένος μέ τήν Γεροντικἠν ἀξίαν καί τιμήν, πάντοτε πιστός εἰς τήν ποτνίαν πάντων ἡμῶν Μητέρα ταύτην Ἐκκλησίαν καί εἰς τόν ἑκάστοτε Πρῶτον αὐτῆς, διδάσκων ἔργῳ τε καί λόγοις εἰς τούς νεωτέρους ἐνταῦθα διακονοῦντας κληρικούς τό ἦθος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἦθος καθηγιασμένον διά τῶν αἰώνων, μέ ὀπτικήν τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου εὐρεῖαν, οἰκουμενικήν, ἀνθρωπιστικήν, ὄχι εὐσεβιστικήν καί ὀργανωσιακήν, ἀλλ’οὔτε καί παραταξιακήν καί κομματικήν.

Εἴμεθα ὀλίγοι καί πρέπει νά εἴμεθα ἡνωμένοι καί δυνατοί. Μᾶς ἐπιβουλεύονται πολλοί. Ἔχομεν ἐνώπιον ἡμῶν τεραστίας εὐθύνας καί ὑποχρεώσεις διά τό παρόν καί διά τό μέλλον τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τό ὁποῖον ἀναμένει δρᾶσιν, δυναμισμόν, ὑπευθυνότητα, κυρίως ἀπό τά νεώτερα μέλη καί στελέχη αὐτοῦ, διά νά ἐπιβιώσῃ καί διά νά ἐκπληρώνῃ τήν οἰκουμενικήν κλῆσιν καί ἀποστολήν του, πάντοτε δεδοξασμένον καί ἀξιοσέβαστον παρά πᾶσιν.

Ἄξιος!